شرکت تولیدی نیکوتن پوش که توانسته نام خود را بهعنوان یک برند معتبر و خوشنام البسه زیر در صنایع نساجی و پوشاک کشور تثبیت نماید؛ از یک ایدهپردازی ساده شکل گرفت که مدیرانش از همان ابتدا به دنبال برندسازی بودند. در سالهای دور، تولید و بستهبندی البسه زیر شمایل امروز را نداشت و بهگفته علی مهرابی- مدیرعامل نیکو تنپوش- «پیش از ورود ما به بازار، بستهبندی لباس زیر چندان شکیل و مناسب نبود و از سلفونها و کاغذهای معمولی برای بستهبندی استفاده میشد در بازار هم، قیمت ارزانتر در اولویت خریداران قرار داشت، به دلیل کمتوجهی تولیدکنندگان به مقوله کیفیت، بارها مشاهده کرده بودم که زیرپوش سایز بزرگ خریداری میشد اما پس از یکبار شستو شو سایز آن به متوسط تبدیل میشد!!! لذا در همان ابتدای کار به دنبال الگوسازی بومی متناسب با اندام ایرانیها رفتیم.» بهعنوان یک تولیدکننده، دغدغه بسیاری برای حفظ کیفیت محصولات خود دارد تا جایی که اعلام میکند« اغلب تولیدکنندگان کشور زمانی که مورد توجه مردم قرار میگیرند و به یک برند معتبر و خوشنام تبدیل میشود؛ برای کسب سود بیشتر و بیشتر، از کیفیت کالاهای خود کم میکنند در حالیکه نیکو تن پوش هرگز چنین طرز تفکری ندارد و اگر زمانی مجبور شویم کیفیت محصولات خود را کاهش دهیم؛ قطعاً کارخانه را تعطیل خواهیم کرد تا نام نیکو تنپوش کوچکترین نکته منفی و سیاهی در اذهان مصرفکنندگان به وجود نیاورد.»
معرفی بیشتر و ورود به عرصه صنایع نساجی و پوشاک...
متولد سال 1348 هستم. فعالیت زندهیاد پدرم در حوزه بنکداری صنایع غذایی بود. از همان دوران کودکی علاقه بسیاری به تولید داشتم و همیشه آرزو میکردم تا در بزرگسالی بتوانم بهعنوان یک تولیدکننده به فعالیت بپردازم. پس از اخذ دیپلم هنرستان، کارم را از بستهبندی حبوبات آغاز کردم. در آن سالها هنوز شرکت یا کارخانهای وارد این حوزه نشده بود و به نوعی پیشگام بستهبندی حبوبات در کشور محسوب میشدم. در ابتدا برند «دلفین» را برای فعالیت خود انتخاب کردم و با توجه به فعالیت زندهیاد پدرم در این حوزه، مشکل چندانی با مسائل مربوط به آن نداشتم؛ منتها پدرم معتقد بودند « برای انجام این کار، انگیزه و اشتیاق بسیار بالایی داری که نکته بسیار مهمی در کسب وکار محسوب میشود اما بهدلیل نزدیکی با زمان خدمت سربازی، در این میان وقفهای به وجود خواهد آمد که ممکن است شور و اشتیاق روزهای نخست تو را تحتالشعاع خود قرار دهد.» از اینرو تصمیم گرفتم ادامه فعالیت خود را به پایان سربازی موکول نمایم اما پس از دوران سربازی، متوجه شدم صدها شرکت بستهبندی حبوبات وارد میدان شدهاند و دیگر ایده جدیدی محسوب نمیشود! به همین دلیل مدتی در بنکداری زندهیاد پدرم مشغول کار شدم تا اینکه سال1375،ایده تولیدلباس زیر در تبریز که به طورسنتی مهد این تولیدات محسوب میشود، مطرح شد و از آنجا که شیفته تولید بودم؛ پیشنهاد همکاری با یکی از بستگان را پذیرفتم. کار در حد ایدهپردازی بود و تجربه چندانی در زمینه نساجی، پارچه و تریکو نداشتیم اما از ابتدا به دنبال برندسازی بودیم. با مشاهده برندهای مختلف مانند نایک، پوما و ... به ذهنمان رسید که واژهای منطبق با فرهنگ ایرانی پیدا کنیم که در نهایت به NIKOO رسیدیم که درسالهای بعد برند «نیکوتن پوش» راثبت کردیم. مدتی به تولید با این برند ادامه دادیم. چندسال بعد در زمانی که قرار شد محصولات به عربستان صادر شوند از مخفف نیکو تنپوش یعنی NTP استفاده کردیم که هم جنبه بین المللی داشت و هم مطابق با اهداف صادراتیمان بود و در حال حاضر نیز هر دو برند را مورد استفاده قرار میدهیم. قبل از ورود ما به بازار، بستهبندی لباس زیر چندان شکیل و مناسب نبود و از سلفونها و کاغذهای معمولی برای بستهبندی استفاده میشد در بازار هم، قیمت ارزانتر در اولویت خریداران قرار داشت، به دلیل کمتوجهی تولیدکنندگان به مقوله کیفیت، بارها مشاهده کرده بودم که زیرپوش سایز بزرگ خریداری میشد اما پس از یکبار شستو شو سایز آن به متوسط تبدیل میشد!!! لذا در همان ابتدای کار به دنبال الگوسازی بومی متناسب با اندام ایرانیها رفتیم. در این شرایط، محصولات ما با بستهبندی کاملاً متفاوت و مناسب وارد بازار شد اما با عکسالعمل نهچندان مثبت کسبه بازار مواجه شدیم. آنان اعتقاد داشتند این محصولات فروش موفقی نخواهند داشت ضمن اینکه از نظر بستهبندی نیز بسیار متفاوت است و خریدار به چنین محصولاتی عادت ندارد. پس از مراجعه به حجرههای مختلف در بازار و عکسالعملهای منفی بسیار دلسرد شده بودم، اما همان اثنا با فردی آشنا شدم که برخلاف سایرین، عنوان کرد که حاضر است محصولات ما را کنار سایر تولیدات به فروش برساند و حتی پیشبینی کرد که با استقبال مردم روبرو خواهیم شد. 12 عدد زیرپوش برای فروش در اختیار وی قرار دادم و به مرور زمان تعداد تقاضا افزایش یافت و حتی مشتریانی از شهرستانهای دور و نزدیک نیز پیدا کردیم. زمان میگذشت و شاید روحیه بلندپروازی این اجازه را به ما میداد که آرمان گرایانه بیاندیشیم. برای مثال سالهای1375 و 1376 تنوع چندانی در طراحی و تولید زیرپوش مردانه وجود نداشت به طوریکه محصولات این بخش به زیرپوش رکابی، نیمآستین و شورت پادار محدود میشد و شورت اسلیپ و ... وجود نداشت و تولیدکنندهای به دنبال تنوعبخشی محصولات خود نبود در حالی که ما از همان ابتدا تصمیم گرفتیم به تولید تیشرت هم بپردازیم اما بازار روی خوش نشان نمیداد و حتی دیدیم که بنکداری که بخش عمدهای ازمحصولات ما راپخش میکرد و برای خالی نبودن عریضه یک کارتن از محصولات ما را در گوشهای از مغازه نگه میداشت و به فروش سایر محصولات روتین و همیشگی میپرداخت!! بدون اینکه توجهی به ارائه محصولات جدید نماید این موضوع باعث شد به صورت جدی در زمینه راهاندازی فروشگاههای زنجیرهای فعالیتهایی انجام دهیم و به این ترتیب اولین فروشگاه خود را و با هدف نمایش و ارائه مستقیم به مصرف کننده تأسیس کردم که بازخورد بسیارخوبی داشت وبنابراین مصمم به گسترش این فروشگاهها درنقاط مشتری مدار تهران و شهرستانها نمودیم و این کار را با تشویق بخش خصوصی به سود دهی و شغلی مناسب و سطح بالا ادامه دادیم بهطوریکه امروز در تمام شهرهای ایران دارای نمایندگی هستیم و تعداد نمایندگیها آنقدر افزایش یافته که گاهی تعداد دقیق آنها را فراموش میکنم! البته در روزهای اول ، تیراژ تولید به اندازهای نبود که پاسخگوی نیاز تمام فروشگاههای نیکوتن پوش باشد لذا به فروش برخی از محصولات وارداتی نیز میپرداختیم. واقعیت این است که در راهاندازی 3 فروشگاه نخست، نه تنها به سود چندانی دست نیافتیم بلکه با زیانهای مالی بسیاری هم مواجه شدیم زیرا بهترین نقطه شهر تهران را علیرغم هزینههای سنگین انتخاب کرده بودیم اما فروش به دلیل عدم شناخت مردم و جدید بودن برند، اندک بود و کفاف هزینهها را نمیداد به همین دلیل تا مدتها سودی کسب نکردیم و هزینه ها از سرمایه اولیه شرکت، پرداخت میشد. با گذشت زمان، تنوع محصولات نیکوتن پوش ارتقا یافت و بستهبندی آن نیز نظم و زیبایی خاصی به خود گرفت به این ترتیب شاهد افزایش تعداد متقاضیان نمایندگی فروش بودیم تا امروز که پس از 17 سال به لطف خداوند و تلاش و پشتکار تمام مدیران و پرسنل نیکو تنپوش به جایگاه قابلتوجه و ارزشمندی در تولید لباس زیر رسیدهایم. ذکراین نکته خالی از لطف نیست که بگویم این شغل ردیف شناخته شدهای در اتحادیههای صنوف نداشت و با ورود جدی ما به بازار و ایجاد نمایندگیها در زیر مجموعه اتحادیه پوشاک قرارگرفتیم و شغل جدیدی درسطح جامعه شکل گرفت. *ایده اولیه شما آیا همراه باهدف گذاری وشعارخاصی همراه بود؟ بله ازهمان ابتدا دوست داشتم بتوانم اعتماد مصرف کننده راجلب کنم لذا شعار« به انتخاب خود ایمان داشته باشید» را سرلوحه و تعهد خودمان قراردادیم و برای عملی شدن این هدف تثبیت کیفیت و ثبات قیمت را هدفگذاری کردیم.
بسیار زود به تفکر راهاندازی فروشگاه عرضه مستقیم رسیدید، در حالیکه اغلب تولیدکنندگان ترجیح میدهند محصولات خود را برای فروش به بنکداری بسپارند... فکر میکنید وجود فروشگاه های عرضه مستقیم در صنعت پوشاک تاچه میزان موفقیتآمیز و در مقایسه با سیستم بنکداری، سودآورتر و کمحاشیهتر است؟
نخستین دلیل تأسیس فروشگاه عرضه مستقیم، فضای خاص بازار بود که مجالی برای پرداختن به ایدههای تازه و محصولات متنوع را به تولیدکنندگان نمیداد و همواره بهدنبال ارائه محصولات روتین و تکراری با حاشیه سود مطمئن بودند. دلیل دیگر، بحث قیمتگذاری بود که گاه مشاهده میکردیم محصولات ما با قیمتهای بسیار بالاتر از نرخ واقعی در اختیار مصرفکنندگان قرار میگیرد و در این میان، مصرفکننده متضرر و بنکدار منتفع میشود. ضمن اینکه موجبات بروز بیاعتمادی مصرفکنندگان نسبت به تولیدکننده را به وجود میآورد برای جلوگیری از این موضوع، تصمیم گرفتیم برچسب قیمت مصرفکننده را روی محصولات نصب نماییم. همچنین تمام محصولات نیکوتنپوش را با تضمین در اختیار مصرف کنندگان قرار دادیم به این ترتیب اگر محصولی با نقص و مشکل در زمینه دوخت، رنگ، پارچه و ... مواجه شد، این حق برای مصرفکننده وجود دارد که محصول را به ما عودت یا کالای دیگری انتخاب کند. در حال حاضر نیز تمام مصرفکنندگان محصولات نیکو تنپوش به خوبی میدانند کالای خریداری شده قابل تعویض میباشد. این قبیل محصولات در قالب کالای مرجوعی به کارخانه بازمیگردند و همراه با آن نظریات مصرف کنندگان که در برگههای نظرخواهی دربستهبندیها تعبیه شده بود ایدههای جالب ومنحصربه فردی به ما میداد.
ضرر نمیکنید؟!
به هرحال ضرر دادن تاحدی قابل قبول است وهیچکس چنین چیزی را دوست ندارد! خیر... شاید برخی فعالیتها و عکسالعملها قابل جبران باشد اما سلب اعتماد، اطمینان و توجه مردم نسبت به محصولات یک تولیدکننده، امری است که چه بسا تا سالهای متمادی قابل جبران نباشد. خوشبختانه در سیستم کاری خود همیشه دنبال ارتقای کیفیت بوده و هستیم. همانطور که میدانید اغلب تولیدکنندگان کشور زمانی که مورد توجه مردم قرار میگیرند و به یک برند معتبر و خوشنام تبدیل میشود؛ برای کسب سود بیشتر و بیشتر، از کیفیت کالاهای خود کم میکنند در حالیکه نیکو تن پوش هرگز چنین طرز تفکری ندارد و اگر زمانی مجبور شویم کیفیت محصولات خود را کاهش دهیم؛ قطعاً کارخانه را تعطیل خواهیم کرد تا نام نیکو تنپوش کوچکترین نکته منفی و سیاهی در اذهان مصرفکنندگان به وجود نیاورد. ولی به هرحال تمهیداتی داشتهایم و مهمترین آن این بود که به فکر تولیدصنعتی افتادیم و خیلی زود سعی کردیم از تولید کارگاهی فاصله بگیریم وبدنبال ماشین آلات صنعتی و چرخ خیاطیهای پیشرفته و بهروز افتادیم که الحمدالله تامین شد. اجرای این استراتژی تأثیر چشمگیری درکاهش قیمت تمام شده ، افزایش بهرهوری و راندمان کار و کیفیت محصولات داشت که سرمایهگذاری توسعهایی ما را توجیه و منطقی کرد. *
به مواد اولیه مصرفی نیکو تنپوش اشاره نمایید.
با هدف ارائه بهترین محصولات، از بهترین و مرغوبترین مواد اولیه استفاده میکنیم. در زمینه تکمیل پارچهها و سفیدگری، سیستم نیکو تنپوش در ایران کمنظیر میباشد. نوع تکمیل ما به نحوی است که به هیچ عنوان از مواد نرمکننده و ... استفاده نمیشود و فرمولهای آن کاملاً اختصاصی میباشد. معتقدیم که کیفیت، هزینه است و حفظ آن بسیار دشوار میباشد اما پذیرفتهایم برای پیشگام ماندن در بازار و جلب اعتماد مصرفکنندگان باید هزینه کرد.اهمیت به بهداشت خصوصی مصرف کنندگان ما را تشویق به استفاده از مواداولیه مطمئن و مرغوب مینماید. شاید به دلیل همین طرز تفکر است که در اوج کسادی بازار ایران، فروش خوبی داشتهایم و همواره، فروشهای بالا با سود کمتر برایمان ثمربخش بوده است. *
تولید را با چه حجمی و چه تعداد پرسنل آغاز کردید و در حال حاضر حجم تولید نیکو تنپوش و پرسنل آن چه میزان است؟
در ابتدا باکمترین امکانات در حالی که کوچکترین تجربهای در زمینه دوخت و دوز نداشتیم و حتی نخ، پنبه، پارچه و دوخت را نمیشناختیم! شروع کردیم ، تجربه امروز را با تلاش، پشتکار و هزینه بهدست آوردهایم. البته کسب تجربه توأم با آزمون و خطا را تأیید یا پیشنهاد نمیکنم زیرا تجربه به بهای گزاف به دست میآید لذا و باید از تجارب، اطلاعات و دانش دیگران استفاده کرد تا سریعتر، کمهزینهتر و بهتر به اهداف مدنظر خود دست یابیم؛ ضمن اینکه ضریب خطا به حداقل خود میرسد. پس از گذشت 17 سال تولید، در کارخانه تبریز حدود 180 نفر بهطور مستقیم و در دفتر تهران نیز حدود 20 نفر به فعالیت میپردازند. چندین گروه خیاطی( حدود 380 نفر) نیز خارج از کارخانه به دوخت سفارشات نیکو تنپوش مشغول هستند و 3گروه (حدود 120 نفر) بستهبندی محصولات را برعهده دارند. در مجموع بیش از یکهزار نفر (مستقیم و غیرمستقیم) از طریق نیکو تنپوش به امرار معاش میپردازند. هدف ما تجمیع نیروها در یک محل است که برای تحقق این هدف با کمبود فضا روبرو نیستیم بلکه شرایط کاری و تولیدی آنقدر سخت است که نتوانسته ایم به این هدف، جامه عمل بپوشانیم.
تولید را در شرایطی آغاز کردید که به گفته خودتان، هیچ شناختی از نخ و پارچه نداشتید، این عدم شناخت شما را دچار نگرانی یا ترس از شکست نمیکرد؟
در سالهای ابتدایی که بعدازتوکل به خدا ازحمایت های معنوی و مادی زندهیاد پدرم برخورداربودم ترسی از شکست نداشتیم!! پدرم از فعالیتهای تولیدیام حمایت میکردند اگرچه هیچگاه تولید لباس زیر مورد علاقه ایشان قرار نگرفت.در مجموعه نیکو تنپوش، درصد ریسک پذیری بسیار بالاست و هیچگاه بابت مشکلات کوچک و بزرگ هراسی به دل راه ندادیم زیرا کمتر به مسائل مادی فکر میکنیم. درهرکاراقتصادی؛محاسبه سود وزیان درصدراولویتهاست اما به یاد ندارم برای حساب و کتابهای شرکت و استخراج میزان درآمد و سود زمانی صرف کرده باشم حتی وقتیکه مدیرمالی ام عنوان میکند میزان سود یا زیان امسال، فلان تومان بوده چندان به ذهن نمیسپارم زیرا دغدغه همیشگیام تداوم تولید، حفظ و ارتقای کیفیت محصولات و جلب رضایت خریداران است.
جنس مشکلات و چالشهای تولید در دهه 70 با مسائل و چالشهای امروز، چه تفاوتهایی پیدا کرده است؟
با هدف حفظ کیفیت و ارائه محصولات متنوع وارد عرصه تولید شدیم و میخواستیم به سطح برندهای معتبر بینالمللی برسیم. دهه70، جامعه ما هنوز آمادگی پذیرش بسیاری از محصولات جدید را نداشت. برای مثال ست زیرپوش تولید کردیم که در بازار تحتعنوان« ست دامادی» شناخته میشد. زیرپوشها داخل یک جعبه قرار میگرفت و محتویات داخل آن برخلاف نمونههای رایج بازار، خارج از بستهبندی قابل مشاهده نبود و صرفاً عکسی از کالا نمایش داده میشد. زمانی که این محصول را برای فروش به بازار بردیم با انتقادات کسبه بازار روبرو شدیم. آنها معتقد بودند که بستهبندی محصول باید به نحوی انجام شود تا خریدار قادر به مشاهده کالا باشد از سوی دیگر مصرفکنندگان هم عنوان میکردند وقتی برای بستهبندی یک زیرپوش هزینههای متعدد سلفون، کاغذ و ... انجام شده طبعاً این هزینهها روی قیمت تمام شده اثر میگذارد و آن را افزایش میدهد بنابراین تمایلی برای خرید از خود نشان نمیدادند! زمانی که در چنین فضایی، فعالیت خود را آغاز کردیم باید صبر و حوصله بسیاری به خرج میدادیم تا مصرفکنندگان با محصولات ما آشنا شوند. پس از گذشت چندین سال که اغلب با نوآوری و ابتکار همراه بود؛ خوشبختانه برند نیکو تنپوش توانست جایگاه خوبی میان مردم پیدا کند و پس از آن بسیاری از تولیدکنندگان به کپی برداری از محصولات ما پرداختند؛به اینمعنا که یک محصول را وارد بازار میکردیم و با استقبال مصرفکنندگان هم مواجه میشد اما پس از مدت کوتاهی همان محصول با کیفیت به مراتب نازلتر و قیمت پایینتر توسط یک تولیدی دیگر روانه بازار مصرف میشد طبعاً با این اقدام بازار ما، تحتالشعاع تولیدات بیکیفیت آنان قرار میگرفت و تمام سرمایهگذاریها و زحمات ما را به هدر میداد اما تنها عاملی که موجب شده در اوج کسادی و رکود بازار، همچنان فروش چشمگیری داشته باشیم مصرفکنندگان به خوبی میدانند نیکو تنپوش هیچگاه کیفیت را قربانی قیمت ارزان نخواهد کرد و تحت هر شرایطی از بهترین مواد اولیه برای محصولات خود استفاده میکند و در واقع به تولیدات ما اعتماد کردهاند. واقعیت این است که در دنیا صنعت نساجی و پوشاک یکی از سودآورترین رشتههای صنعتی محسوب میشود و حتی صنایع غذایی نیز چنین جایگاهی ندارد زیرا کارخانجات صنایع غذایی باید در مناطق خاص جغرافیایی احداث شوند تا تولید مقرون بهصرفه باشد در حالیکه صنعت نساجی چنین محدودیتی ندارد و اشتغالزایی آن برای هرکشوری قابل مقایسه با هیچ صنعتی نمیباشد اما متأسفانه، ایران تنها کشوری است که علیرغم سابقه درخشان صنایع نساجی، وجود پیشکسوتان و چهرههای ماندگار، نیروهای متخصص و توانمند، توجه چندانی به این صنعت نمیشود و بسیاری از تولیدکنندگان از ادامه کار مأیوس شدهاند و سرمایه خود را به ساختمانسازی و .... انتقال دادهاند. برخی هم صرفاً با هدف کسب سود و منافع مالی وارد این صنعت میشوند و در صورت بروز کوچکترین زیاندهی، از صنعت نساجی خارج شده و صنعت دیگری را تجربه میکنند!! نکته دیگر اینکه نمیتوان دولت را مقصر تمام مشکلات و چالشهای تولید دانست برای مثال متأسفانه این رسم در بسیاری از شرکتها و واحدهای تولیدی رواج یافته که در بدو امر، محصولات باکیفیت مطلوبی در اختیار مصرفکنندگان قرار میدهند اما پس از جلب اعتماد مردم، سیاست کاستن از کیفیت و افزایش قیمت را پیش میگیرند که این امر آغازی برای از دست دادن اعتماد مردم و در نهایت توقف تولید و سقوط است. در کشورهایی مانند ترکیه، هند و ... که در صنعت نساجی و پوشاک به پیشرفتهای خوبی دست یافتهاند؛ کسانی وارد میدان تولید میشوند که دارای قدرت، تجربه و علم هستند نه مانند ایران که بدون کوچکترین دانش و تخصص، در منزل مشغول تولید میشود! و نامی مشابه برندهای معتبر و شناخته شده انتخاب و با یک پسوند و پیشوند اضافه، محصول خود را با کیفیت پایین و قیمتهای ارزان به بازار عرضه مینماید و خود را یک تولیدکننده تصور میکند! این امر موجب میشود تولیدکنندگان بزرگ که نهایت دقت را در کیفیت و قیمت محصولات خود به کار میبندند و هزینههای بالایی بابت خرید مواد اولیه مرغوب متقبل میشوند؛ دچار سرخوردگی و زیان شوند، انرژی و انگیزه خود را از دست بدهند و به تدریج حجم تولیدات خود را کم میکنند زیرا ادامه سرمایهگذاری در این شرایط را غیرمنطقی میدانند... از سوی دیگر مبارزه با کپیکارها هم آنقدر زمانبر و بیهوده بهنظر میرسد که بسیاری از شرکتهای بزرگ به دنبال آن نمیروند و ترجیح میدهند انرژی باقیمانده خود را صرف امور دیگر کنند. در مجموع باید عنوان کنم که نمیتوان کپیکارها را «رقیب» دانست زیرا رقیب، تولیدکنندهای است که بتواند در شرایط مساوی محصول بهتری تولیدکند. به این موضوع هم باید اشاره کنم که در تولید محصولی مانند زیرپوش باید تنوع پارچههای مصرفی، چاپهای جدید، تکهدوزی و دوختهای خاصی را مورد توجه قرار داد. تاکنون نیکو تنپوش حدود 1700نوع کالا تولیدکرده وحدود 300نوع محصول درجریان تولید داریم ولی به دلیل مشکلات تولید که مهمترین آن سرمایه در گردش میباشد؛ نمیتوانیم به توسعه فکرکنیم ودرشرایط امروزحفظ تنوع وکیفیت وثبات تولیدهدف کوتاه مدت ماست تا انشاالله ازمشکلات اقتصادی که گریبانگیر عموم جامعه است؛ رهایی یابیم.
مدتی پیش نیکو تنپوش نمایندگی یک شرکت تایلندی تولیدکننده البسه زیر زنانه را برعهده گرفته بود؛ این همکاری چه سرانجامی داشت و آیا امکان تولید این محصولات را در ایران نداشتید؟
متأسفانه این فعالیت به دلیل نوسانات نرخ ارز نیمهکاره باقی ماندهاست در حالی که به موفقیت آن ایمان کامل داشتیم. در مورد تولید البسه زیر هم باید بگویم برخی از مواد اولیه مورد نیاز صنایع نساجی و پوشاک در ایران تولید نمیشوند ضمن اینکه در سالهای گذشته از نظر دسترسی به مواد اولیه موردنیاز با محدودیتهای بسیاری روبرو بودیم که موجب میشد نتوانیم به کیفیت مدنظر خود دست یابیم اما خوشبختانه در حال حاضر این محدودیتها کاهش چشمگیری یافتهاست. برای مثال از اواخر سال گذشته به واردات یکسری نخهای الیاف طبیعی(مودال) میپردازیم و تنها شرکت ایرانی محسوب میشویم که با تولیدکننده اروپایی آن قرارداد همکاری منعقد کردهاست. در حالحاضر روحیه نوآوری و تنوعبخشی محصولات را در نیکو تنپوش حفظ کردهایم و تولید را به سطحی رساندهایم تا رقابت با نیکو تنپوش به ذهن شرکتهای کپیکننده خطور نکند!
آیا استفاده از الیاف مودال موجب افزایش قیمتتمام شده محصولات نیکو تنپوش نمیشود؟
استفاده از الیاف مودال بخشی از محصولات نیکو تنپوش را در برمیگیرد و طبعاً به دلیل هزینههای واردات آن، قیمت بالاتری نسبت به سایر محصولات ما دارد که البته این محصول، مشتریان خاص خود را دارد که حاضرند بابت استفاده از الیاف طبیعی، مبلغ آن را هم بپردازند.
تنوعبخشی به سبد محصولات، تمرکز به روی تولیدات را دشوار نمیکند؟
محصولات روتین و همیشگی نیکو تنپوش در چهارفصل سال ادامه دارد که این بخش مصرفکنندگان خاص خود را دارد محصولات فانتزی و متنوع ما نیز طبق نیاز و سلیقه مشتریان تولید میشوند و توانسته جای خود را به خوبی در میان مصرفکنندگان پیدا کند. زمانی که مردم نسبت به یک برند اعتماد و اطمینان میکنند، ترجیح میدهند سایر محصولات آن برند را نیز خریداری نمایند.
فکر میکنید مهمترین عاملی که موجب جلب اعتماد و علاقه مردم نسبت به محصولات نیکو تن پوش شده؛ چیست؟
مهمترین دلیل، کیفیت بالای محصولات نیکو تنپوش است که طی 17 سال فعالیت، نه تنها از کیفیت آن کاسته نشده بلکه روز به روز به فکر ارتقای کیفیت تولیدات خود هستیم تا هم اعتماد مصرفکنندگان قدیمی را حفظ نماییم و هم مشتریان جدید جذب نماییم. البته به دلیل نوع فعالیت ما یعنی تولید البسه زیر، امکان تبلیغات گسترده در سطح شهر وجود ندارد و این محدودیت، مشکلاتی را برای معرفی ما به مصرفکنندگان به وجود میآورد. راهاندازی فروشگاههای عرضه مستقیم (در تهران و شهرستانها) نیز یکی دیگر از دلایل کسب موفقیت نیکو تنپوش است که فرصت خوبی را برای انجام تبلیغات در اختیار ما قرار میدهد.
با توجه به نوسانات نرخ ارز، آیا همچنان شاهد واردات البسه زیر به کشور هستیم؟
خیر... امروز واردات، هزینههای گزافی برای واردکنندگان به همراه دارد بههمین دلیل حجم واردات البسه زیر کاهش بسیاری پیدا کرده است. این امر به نفع تولیدکنندگان داخلی است تا با تولید محصولات باکیفیت، مجالی برای عرضاندام در بازارهای داخلی و رقابت با تولیدکنندگان خارجی پیدا کنند.
تحریمها تا چه میزان بر روند فعالیت شما اثرگذار بودهاند و آیا با کاهش تحریمها، از نظر کمّی و کیفی توان ادامه صادرات را دارید؟
مسلماً تاثیرگذاربوده، از نظر مواد اولیه وارداتی که عمدهترین آن پنبه و نخ پنبه میباشد؛ دچارکمبودهایی شدیم که تهیه پارچه برای ما دشوارتر و گرانترشد ولی با تمهیداتی که اندیشیدیم این مرحله را پشت سرگذاشتیم واکنون مشکلات کمترشده ولی تورم اقتصادی طاقت فرساست که این امر هم برای تهیه مواد اولیه و هم در قیمت تمام شده تأثیر مستقیم دارد که طبعاً مصرف کنندگان را دچار مشکلاتی میکند و در نهایت ما را از رونق اقتصادی محروم مینماید اما به دلیل ارتباط با کشورهایی مانند عراق ( که ارتباطات دلاری با آنها نداریم) اندکی توانستهایم بازارهای جدیدی را تجربه کنیم. واقعیت این است که تا وقتی دولت و جامعه متوجه اهمیت و ضرورت صنعت نساجی و پوشاک نشوند، تغییری در وضعیت تولیدکنندگان به وجود نخواهد آمد و این موضوع ربطی به تحریمهای بینالمللی ندارد. ازطرف دیگر قیمت تمام شده در ایران عموماً بالاست و این امر صادرات را که لازمه آن رقابتهای بین المللی و ثبات رویه است را دچارمشکل میکند.